Maseczki – podstawy prawne nakazu noszenia maseczek

Maseczki – podstawy prawne nakazu noszenia maseczek

Ostatnio toczy się burzliwa dyskusja na temat maseczek. Mały research na ten temat doprowadził do następujących ustaleń :

Powiatowy Inspektor Sanitarny nie ma umocowania prawnego do nakładania kar pieniężnych za naruszenie nakazu noszenia maseczek. PSSE w Gdyni (Powiatowa Stacja Sanitarno Epidemiologiczna) stwierdza, że przepisem, na podstawie którego organy inspekcji sanitarnej mogą nakładać kary pieniężne w przypadku naruszenia nakazów i ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem jest art. 48a ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Wynika z tego, że  nakaz noszenia maseczek nie stanowi nakazu, którego naruszenie jest sankcjonowane karami wymienionymi w art. 48a ust. 1 ustawy. Dalej, wg. PSSE w Gdyni, nie można nakładać grzywien w drodze mandatu karnego, a to dlatego, że naruszenie nakazu noszenia maseczki nie wypełnia znamion czynu określonego w art. 50-53 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi ani też w art. 111-117 Kodeksu Wykroczeń.

              Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii zostało wydane na podstawie art. 46a i art.46b pkt. 1-6 i 8-12 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

              Art. 46b pkt.4 ww. ustawy przewiduje obowiązek poddania się badaniom lekarskim oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie. Wg definicji zamieszczonej w art. 2 ww. ustawy osobą podejrzaną o chorobę zakaźną jest osoba u której występują objawy kliniczne lub odchylenia od stanu prawidłowego w badaniach dodatkowych, mogące wskazywać na chorobę zakaźną. A zatem należy uznać, że nakaz stosowania środka profilaktycznego, jakim jest wpisany do rozporządzenia nakaz zakrywania nosa i ust, NIE DOTYCZY OSÓB ZDROWYCH. Ustawa przecież nie pozwala na uznanie z góry  WSZYSTKICH obywateli za osoby chore lub podejrzane o zachorowanie.

              Dlatego można stwierdzić, że osoba, u której nie stwierdzono choroby COVID-19, ani też nie wykazująca objawów zachorowania oraz odchyleń od stanu prawidłowego w badaniach dodatkowych, mogących wskazywać na chorobę zakaźną, NIE PODLEGA obowiązkowi stosowania środków PROFILAKTYCZNYCH wskazanych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. Wówczas nie ma podstawy prawnej do ukarania takiej osoby mandatem za niezakrywanie ust i nosa, ani też do wystosowania wniosku o nałożenie na nią kary administracyjnej przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego. W przywołanym rozporządzeniu nie przewidziano sankcji natury karnej za złamanie nakazu zakrywania nosa i ust, np. poprzez odwołanie do art. 54 Kodeksu Wykroczeń. Z kolei brak takiego odesłania uniemożliwia pociągnięcie danej osoby, która nie stosuje się do przepisów porządkowych, do odpowiedzialności wykroczeniowej ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2009 r. w sprawie III KK 266/09 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 2009 r. w sprawach III KK 230/09, 232/09 i III KK 233/09.

              Reasumując należy stwierdzić, że taka osoba powinna odmówić przyjęcia mandatu. Od ewentualnego wniosku o nałożenie kary administracyjnej przez Powiatowy Inspektor Sanitarny można złożyć odwołanie od decyzji z wnioskiem o wstrzymanie jej natychmiastowej wykonalności. Z kolei w przypadku podjęcia przez funkcjonariuszy policji prób wymuszenia na osobie zdrowej, stosowania środka profilaktycznego w postaci zakrycia ust i nosa, co jest sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r., na podstawie której wydano rozporządzenie rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. można złożyć skargę na działanie funkcjonariuszy policji.



Aktualizacja z dnia 30.10.2020

W związku z dostrzeżonym brakiem podstawy prawnej nakazu noszenia maseczek, wpłynął poselski projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19

 

Proces legislacyjny jest w toku: 19 października 2020 Projekt wpłynął do Sejmu, a zaproponowany nim przepis brzmiał :  „§ 1a. Kto nie przestrzega zakazów, nakazów, ograniczeń lub obowiązków określonych w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, podlega karze grzywny albo karze nagany."

W toku dalszego procesu legislacyjnego odbyły się kolejne czytania, aż w końcu ustawę przekazano Prezydentowi i Marszałkowi Senatu. 27 października 2020 - Senat przedstawił swoje stanowisko.  Tym samym w dalszym ciągu nakaz noszenia maseczek nie ma swojego źródła w ustawie.



                                                                                                                               Aktualizacja z dnia 11.11.2020

Na skutek nowelizacji ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi będzie w końcu przepis, który pozwoli na wprowadzenie nakazu zakrywania ust i nosa we wskazanych w nim okolicznościach, miejscach i obiektach, także na osoby zdrowe. Dobry adwokat  Wrocław wskazuje, że ostanie także ustalony sposób realizacji tego nakazu, a za naruszenie tego obowiązku grozić będzie kara grzywny.

Co ciekawe, w nowelizacji  ustawy dodano także art. 46bb, który stanowi, że  „nieprzestrzeganie obowiązku, o którym mowa w art. 46b pkt 13, stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy sprzedaży, o której mowa w art. 135 Kodeksu wykroczeń.
W dalszym ciągu jednak nakaz noszenia maseczek będzie można ustanowić w rozporządzeniu wydanym na podstawie ustawy, bo może budzić wątpliwości z punktu widzenia art. 31 ust 3 Konstytucji, zgodnie z którym ingerencja w prawa i wolności obywatelskie, może być dokonana wyłącznie w drodze ustawy. Nakaz noszenia maseczek jest wszak taką ingerencją.
Ważne jest także i to, że przepisy nie mogą działać wstecz. Dlatego adwokat Wrocław zaznacza, że  powstaje pytanie o możliwość egzekwowania nakazu noszenia maseczek nałożonego de facto bez podstawy prawnej przed nowelizacją przepisów.

Znowelizowano także art. 116 § 1 kw. który w nowym brzmieniu pozwala nałożyć grzywnę za złamanie obostrzeń nałożonych w czasie epidemii lub stanu zagrożenia epidemiologicznego.

Dodano bowiem § 1a. o następującym brzmieniu : „ Kto nie przestrzega zakazów, nakazów, ograniczeń lub obowiązków określonych w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, podlega karze grzywny albo karze nagany."

Z kolei w nowym § 2 przewidziano, że tej samej karze podlega ten, „kto, sprawując pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, nie dopełnia obowiązku spowodowania, aby osoba ta zastosowała się do określonych w § 1 i 1a zakazów, nakazów, ograniczeń lub obowiązków albo decyzji."

Innymi słowy przepis dają podstawę do nakładania kar na opiekunów dzieci, w tym rodziców.